Przychwycenie, przyłapanie w Ferdydurke Witolda Gombrowicza
Celem artykułu jest pokazanie problemu, jaki stanowi przyłapanie w "Ferdydurke", opisanie znaczenia przyłapania i roli przyłapania w powieści Gombrowicza. Przyłapanie, przychwycenie oznacza odkrycie przez osoby trzecie ukrywanej prawdy, słabości, formy.
Test z "Ferdydurke"
Przyłapanie, przychwycenie
Rozdział XIII Parobek, czyli nowe przychwycenie
to tytuł rozdziału, który sugeruje, że przychwycenie to również uwikłanie w formie.
Pyzo przyłapuje Miętusa na rozmarzeniu:
„Winszuję, Miętalski! Nareszcie wiemy, co w was siedzi! Przyłapaliśmy kolegę! O parobku kolega marzy! Po łące chciałby kłusować z parobkiem! Udajecie życiowego realistę, brutala, zwalczacie cudzy idealizm, a w głębi jesteście sentymentalni. Sentymentalista parobczański!"
Uczniowie bojąc się pytania - przyłapania na niewiedzy, starają się być niezauważeni:
„starano się nie istnieć, starano się nie egzystować, uczniowie kurczyli się, szarzeli i nikli, wciągali w siebie brzuch, ręce i nogi, lecz nikt się nie nudził, o nudzie nawet mowy być nie mogło, gdyż wszyscy bali się ponuro, i każdy z bólem strachu oczekiwał, kiedy jego przyłapie wyzwanie dziecięcej wiary, spasionej na tekstach."