Pieśń bluźniercza Konrada
Artykuł zawiera tekst pieśni zemsty zaśpiewanej przez Konrada w więzieniu w klasztorze Bazylianów w 1. scenie III części Dziadów Adama Mickiewicza. Ta pieśń spowodowała opętanie Konrada i jest pierwszym przejawem, że bohater ten wybrał drogę potępieńca.
ADAM MICKIEWICZ, DZIADY III SCENA I PIEŚŃ ZEMSTY - tekst
Zobacz też: Dziady 3 Pieśń zemsty - interpretacja
Pieśń Konrada – „Pieśń Zemsty”
„Pieśń ma była już w grobie, już chłodna, -
Krew poczuła - spod ziemi wygląda -
I jak upiór powstaje krwi głodna:
I krwi żąda, krwi żąda, krwi żąda.
Tak! zemsta, zemsta, zemsta na wroga,
Z Bogiem i choćby mimo Boga!
(Chór powtarza)
I Pieśń mówi: ja pójdę wieczorem,
Naprzód braci rodaków gryźć muszę,
Komu tylko zapuszczę kły w duszę,
Ten jak ja musi zostać upiorem.
Tak? zemsta, zemsta, etc, etc,
Potem pójdziem, krew wroga wypijem,
Ciało jego rozrąbiem toporem:
Ręce, nogi goździami przybijem,
By nie powstał i nie był upiorem.
Z duszą jego do piekła iść musim,
Wszyscy razem na duszy usiędziem,
Póki z niej nieśmiertelność wydusim,
Póki ona czuć będzie, gryźć będziem.
Tak! zemsta, zemsta,etc. etc.” Konrad
Źródło:
- https://literat.ug.edu.pl/dziadypo/0002.htm